Enkele jaren terug deed een nieuwe fenomeen zijn intrede wereldwijd op TV. Mensen die elkaar nooit gezien hebben en niet kennen gaan blind met elkaar trouwen. Natuurlijk werd dit een kijkcijferhit, het idee was MAF, een ‘deskundigenpanel’ maakte de selectie en ook werden vragenlijsten gebruikt om de juiste ‘match’ te vinden. De stress die ontstaat door mensen door een huwelijk te verbinden voegde wederom miljoenen kijkcijfers toe aan de MAFS gekte. Ik zal uitleggen waardoor MAFS nooit kan werken en dat het weer een verzinsel is van mensen die totaal niet op de hoogte zijn van de werkelijke menselijke natuur maar die wel heel goed in een andere tak van sport: heel veel geld verdienen.
Enkele ideeën waarom MAFS nooit kan werken:
Menselijke relaties zijn buitengewoon complex en kunnen niet volledig worden begrepen of voorspeld door middel van vragenlijsten alleen. Factoren zoals persoonlijkheid, emoties, communicatiestijl, levenservaringen, enzovoort spelen allemaal een rol in hoe twee mensen met elkaar zullen interageren en of ze compatibel zijn. Vragenlijsten kunnen slechts een beperkt beeld geven van deze complexiteit.
Panels van deskundigen zijn onderhevig aan hun eigen vooroordelen, beperkte kennis en subjectieve meningen over wat een goede match zou zijn. Wat voor de ene persoon werkt, werkt mogelijk niet voor een andere persoon. Dit kan leiden tot fouten bij het matchen van mensen die eigenlijk niet goed bij elkaar passen.
Zelfs uitgebreide vragenlijsten kunnen niet alle relevante informatie verzamelen over een persoon. Mensen kunnen zichzelf mogelijk niet volledig begrijpen of presenteren, en sommige belangrijke aspecten van iemands persoonlijkheid of achtergrond kunnen verborgen blijven.
Mensen zijn dynamisch en veranderen voortdurend naarmate ze ouder worden, levenservaringen opdoen en zich ontwikkelen. Wat vandaag belangrijk lijkt in een partner, kan over een paar jaar anders zijn. Vragenlijsten en deskundigenpanels zijn vaak statisch en kunnen deze veranderingen niet goed voorspellen.
Een belangrijk aspect van een succesvolle relatie is chemie en aantrekkingskracht tussen twee mensen, iets wat moeilijk te meten is met vragenlijsten of door deskundigenpanels. Soms kan deze ongrijpbare factor doorslaggevend zijn voor het slagen of mislukken van een relatie, zelfs als alle andere aspecten lijken te kloppen.
Kortom, terwijl vragenlijsten en deskundigenpanels kunnen helpen bij het identificeren van bepaalde compatibiliteitsfactoren, zijn ze niet volledig betrouwbaar of adequaat om de complexiteit van menselijke relaties te voorspellen. Het vergt vaak meer diepgaand begrip, interactie en tijd voor twee mensen om echt te bepalen of ze goed bij elkaar passen voor een levenslange verbintenis zoals het huwelijk.
Als klinisch neuropsycholoog zou ik jullie wat meer willen vertellen over chemie en aantrekkingskracht. Het betreffen complexe hersenprocessen en gesteld kan worden dat chemie en aantrekkingskracht complexe fenomenen betreffen die voortkomen uit een combinatie van biologische, psychologische en sociale factoren.
In termen van de hersenen zijn er verschillende gebieden en neurochemische processen die een rol spelen bij het ervaren van chemie en aantrekkingskracht.
Een belangrijk aspect van aantrekkingskracht is de activiteit in het beloningscentrum van de hersenen, met name de nucleus accumbens. Dit gebied wordt geassocieerd met het ervaren van plezier en beloning, en het wordt geactiveerd wanneer we iets ervaren dat we als positief waarderen, zoals de aanwezigheid van een aantrekkelijke persoon.
Verschillende hormonen spelen een rol bij het reguleren van aantrekkingskracht en intimiteit. Bijvoorbeeld, oxytocine, ook wel het ‘knuffelhormoon’ genoemd, speelt een rol bij het versterken van sociale banden en intieme relaties. Dopamine, een neurotransmitter die verband houdt met beloning en plezier, kan ook een rol spelen bij het versterken van aantrekkingskracht.
Het limbisch systeem, met name de amygdala en hippocampus, speelt een rol bij emotieverwerking en het vormen van herinneringen. Deze gebieden kunnen betrokken zijn bij het verwerken van emotionele reacties op andere mensen, inclusief aantrekkingskracht.
De prefrontale cortex, met name de dorsolaterale prefrontale cortex, speelt een rol bij het nemen van beslissingen en het evalueren van sociale stimuli. Dit gebied kan worden geactiveerd wanneer we overwegen of we ons tot iemand aangetrokken voelen of niet, en het kan betrokken zijn bij het proces van partnerkeuze.
Hoewel minder bekend bij mensen dan bij dieren, spelen geur- en feromonenreceptoren mogelijk ook een rol bij het ervaren van aantrekkingskracht. Sommige studies suggereren dat feromonen, chemische stoffen die door het lichaam worden afgescheiden en een rol spelen bij sociale signalering, invloed kunnen hebben op menselijk gedrag en aantrekkingskracht.
Het is belangrijk op te merken dat de ervaring van chemie en aantrekkingskracht een zeer individuele en subjectieve ervaring is, en dat deze processen sterk kunnen variëren tussen individuen. Bovendien wordt aantrekkingskracht niet alleen bepaald door biologische factoren, maar ook door sociale en culturele invloeden, persoonlijke ervaringen en de context waarin interacties plaatsvinden.
Kortom, hoewel programma’s zoals MAFS een interessante kijk kunnen bieden op de complexiteit van relaties, is het belangrijk te erkennen dat het matchen van mensen voor het huwelijk veel diepgaander is dan alleen vragenlijsten en deskundigenpanels kunnen onthullen.
Why MAFS is Completely MAF (Dutch for Ridiculous):
A few years ago, a new phenomenon emerged worldwide on TV. People who have never seen or met each other get married blindly. Of course, this became a ratings hit; the idea was crazy, a “panel of experts” made the selection, and questionnaires were used to find the right “match.” The stress that arises from marrying people added millions more viewers to the MAFS frenzy. I will explain why MAFS can never work and how it’s another invention of people who are completely unaware of the true human nature but very good at another sport: making a lot of money.
Several ideas why MAFS can never work:
Human relationships are extremely complex and cannot be fully understood or predicted solely through questionnaires. Factors such as personality, emotions, communication style, life experiences, and more all play a role in how two people will interact and whether they are compatible. Questionnaires can only provide a limited view of this complexity.
Panels of experts are subject to their own biases, limited knowledge, and subjective opinions on what would make a good match. What works for one person may not work for another. This can lead to errors in matching people who may not actually be well-suited for each other.
Even extensive questionnaires cannot gather all relevant information about a person. People may not fully understand or present themselves accurately, and some important aspects of their personality or background may remain hidden.
People are dynamic and constantly change as they age, gain life experiences, and develop. What seems important in a partner today may be different in a few years. Questionnaires and expert panels are often static and may not predict these changes accurately.
A crucial aspect of a successful relationship is chemistry and attraction between two people, which is difficult to measure with questionnaires or expert panels. Sometimes, this intangible factor can be decisive for the success or failure of a relationship, even if all other aspects seem to align.
In conclusion, while questionnaires and expert panels can help identify certain compatibility factors, they are not completely reliable or adequate for predicting the complexity of human relationships. It often takes deeper understanding, interaction, and time for two people to truly determine if they are well-suited for a lifelong commitment like marriage.
As a clinical neuropsychologist, I would like to tell you more about chemistry and attraction. These are complex brain processes, and it can be said that chemistry and attraction are complex phenomena arising from a combination of biological, psychological, and social factors. In terms of the brain, there are several areas and neurochemical processes involved in experiencing chemistry and attraction.
An important aspect of attraction is the activity in the brain’s reward center, particularly the nucleus accumbens. This area is associated with experiencing pleasure and reward, and it is activated when we experience something we value positively, such as the presence of an attractive person.
Various hormones play a role in regulating attraction and intimacy. For example, oxytocin, also known as the “cuddle hormone,” plays a role in strengthening social bonds and intimate relationships. Dopamine, a neurotransmitter associated with reward and pleasure, may also play a role in strengthening attraction.
The limbic system, particularly the amygdala and hippocampus, plays a role in emotion processing and forming memories. These areas may be involved in processing emotional responses to other people, including attraction.
The prefrontal cortex, particularly the dorsolateral prefrontal cortex, plays a role in decision-making and evaluating social stimuli. This area may be activated when we consider whether we feel attracted to someone or not, and it may be involved in the process of partner selection.
Although less understood in humans than in animals, odor and pheromone receptors may also play a role in experiencing attraction. Some studies suggest that pheromones, chemical substances secreted by the body that play a role in social signaling, may influence human behavior and attraction.
It is important to note that the experience of chemistry and attraction is a highly individual and subjective experience, and these processes can vary greatly between individuals. Furthermore, attraction is not solely determined by biological factors but also by social and cultural influences, personal experiences, and the context in which interactions take place.
In short, while programs like MAFS may offer an interesting glimpse into the complexity of relationships, it is important to recognize that matching people for marriage is much more profound than what questionnaires and expert panels can reveal.